Arciom Lobach

Urodzony 19 maja 1987 w Borysowie (Białoruś).

Wykształcenie:

1999 - 2003 - szkoła artystyczna w Borysowie
2003 - 2007 - Państwowy College Artystyczny im. A.K. Hlebowa w Mińsku
2008 - 2013 - Akademia Sztuk Pięknych w Mińsku, kierunek
2011- student Warszawskiej Szkoły Filmowej

Doświadczenie zawodowe:

09.2009 - uczestnik międzynarodowego seminarium “Film Argonauts” w Gruzji
01.2011 - 10.2013 - autor i montażysta reportaży dla kanału Belsat

Filmografia:

2008 - “Grodno. Nowy Świat” (I miejsce na Międzynarodowym Festiwalu Filmowym “ZubrOFFka” w Białymstoku 2009)
2009 - “Kalety” (I miejsce na Międzynarodowym Festiwalu Filmowym “Filmowe Podlasie Atakuje” w Białymstoku 2010)
2011 - film krótkometrażowy “Dom”
2011 - film krótkometrażowy “Sumierki”(Grand Prix na Festiwalu Alternatywnego Kina Niskobudżetowego “KinoVarka 2011”)
08.2012 - film dokumentalny “Proste Rzeczy”

„Paweł z Obyroka”

Paweł kocha pracę. Nie może bez niej żyć. Nawet gdy nie ma nic do roboty, idzie wyjmować z dębu stare gwoździe i cieszy się jak dziecko, kiedy znajduje stare ocynkowane - jeszcze przedrewolucyjne.

Paweł mieszka w „artystycznej wiosce” Obyrok. Różni młodzi ludzie „z miasta”, którzy nie mogli sobie znaleźć w nim miejsca, zaczęli zjeżdżać do tej wioski. Próbują odnaleźć tu swoją drogę, poszukać wartości, których brakowało w ich życiu w mieście.

Po przeprowadzce do wioski Obyrok, Paweł zaczął zajmować się swoim domkiem, którego wedle dokumentów nie ma. Paweł nie zazdrości innym, którzy mogli sobie kupić domy większe i w lepszym stanie. On wszystkim pomaga, jemu również pomagają.

Paweł lubi kontakty z miejscowymi. Ich znajomość nie jest oparta na wspólnych zainteresowaniach, ideach. Rozmawiają jakby o niczym, lecz widać, że Paweł ceni te relacje za ich prostotę, która naprawdę jest obecna w ludziach, którzy nie mają wykształcenia i nie mieszkali w mieście.

Bardzo ważna jest równowaga duchowa Pawła. On nigdy się nie spieszy, choć zna wartość czasu i go nie marnuje. Mówi, że nauczył się tego w dzieciństwie od dziadka.

Wraz przeprowadzką Paweł powoli zaczął tracić wszechobecną wcześniej w jego życiu lekkomyślność. Obserwuje, jak jego kumple od autostopu i zabawy zakładają rodziny, rodzą dzieci, kupują stare domy w Obyroku. Paweł natomiast jest samotnikiem. Nie ma dziewczyny. Jego nie interesują dziwne, tajemnicze paniusie. Jest pewien, że w odpowiednim czasie ją spotka, taką prostą, pracowitą i najważniejsze, wspierającą go we wszystkich jego poczynaniach.