Ales Lapo

Urodzony 15 maja 1987 w Klimowiczach (Białoruś).

Wykształcenie:

Reżyser dokumentalista, scenarzysta, historyk.

Doświadczenie zawodowe:

2010 - Zwycięzca państwowego konkursu scenariuszy na najlepszy dokumentalny film o tematyce narodowej Ministerstwa Kultury Republiki Białoruś,
2012 - finalista „Młodzieżowego Konkursu Kino-szkoły” (Mińsk)
2012 - zwycięzca festiwalu alternatywnego kina “Kinavarka-2012”
2012 - laureat II Warszawskiego festiwalu białoruskich filmów „Bulbamovie-2012
2013 – zwycięzca festiwalu III One Short Fest
2014 - Stypendysta programu Gaude Polonia

Uczestnik konkursowych programów filmowych festiwali w Holandii, Litwie, Rosji, Słowacji.

Filmografia:

2012 - autor cyklu programów o białoruskich wsiach “kraj.by”
2013 – „Życia nie opiszesz”

„Kinobałagan”

Temat

Grupa młodych stołecznych kinomanów wyjeżdża w wielodniową wędrówkę rowerową, by pokazać mieszkańcom białoruskiej prowincji współczesne kino i zapoznać się z życiem ludzi tam mieszkających.

Film będzie zbudowany na zderzeniu dwóch różnych grup społecznych współistniejących w tym samym kraju. Pierwsza to młodzi mieszkańcy stolicy: aktywni, kreatywni, dynamiczni. Druga to mieszkańcy prowincji: konserwatywni odnoszący się z dystansem do wszystkiego co nowe, tkwiący w sowieckiej rzeczywistości.

Co wyniknie z tej różnicy ideowej? – to właśnie będzie podstawą filmu! Wartym zaznaczenia jest to, że jest dalece prawdopodobne, iż mieszkańcy prowincji wcale nie potrzebują współczesnego kina oraz współczesnego życia. Tym niemniej nasi stoliczni „Don Kichoci” myślą inaczej.

Gatunek

Historia ta ma potencjał komediowy. Organizacja zdjęć będzie odbywać się pod tym kątem.

Bohater

W filmie nie będzie jednego konkretnego bohatera. Bohaterowie będą „zbiorowi”: z jednej strony - społeczność kino-wędrowców, z drugiej - mieszkańcy prowincji.

Czas

Kino-wędrówka zaplanowana jest na koniec czerwca i lipiec 2014.

Cel

Głównym celem filmu jest zapoznanie widzów z Białorusią bez upiększeń, sztampy i stereotypów, taką jaka jest naprawdę. Pokazy filmowe, odbiór ich przez miejscową ludność a przede wszystkim konfrontacja dwóch różnych postaw społecznych będzie dobrym środkiem do osiągnięcia tego celu.