Hawana od świtu do zmierzchu

Dokument jest zapisem jednego dnia z życia Hawany. Po mieście, od świtu do zmierzchu, oprowadza nas taksówkarz, który wyznacza linię narracyjną filmu. Z okna jego samochodu widać współczesny obraz Kubańczyków – starych, młodych, bogatych, biednych, wykształconych oraz tych, którym nie dane było się kształcić. Wszystkich łączy wewnętrzna mądrość, pogoda ducha i czasem trudna miłość do Hawany. Ważnym elementem filmu jest wszechobecna muzyka. Jak duch krąży po mieście i wciela się w różne przedmioty i postacie. Raz wydobywa się z radia, raz z instrumentów grajków ulicznych, innym razem przybiera postać podśpiewujących w pracy robotników, a jeszcze innym - bierze czynny udział w międzypokoleniowej dyskusji pomiędzy matką a córką. Nie zagłuszą jej ani strzały na strzelnicy, ani, coraz bardziej obecne w życiu mieszkańców, fale internetowe. I bez względu na formę, którą muzyka przyjmuje, zawsze łączy ludzi i nadaje rytm tętniącej życiem ulicy.